zaterdag 6 juli 2019

Neuropsychoanalyse: Hessel Boerboom vertelde ons er alles over.


Op 19 mei is er weer een Deversorium geweest. Door vakantie was Oom Joost nog niet eerder in de gelegenheid daarover te rapporteren. Dit keer was het Hessel Boerboom die een enthousiasmerend verhaal hield over Neuropsychoanalyse. Hoewel het onderwerp al veel langer zijn interesse had, was hij pas na zijn pensionering in de gelegenheid zich daar uitgebreider in te verdiepen. Over het hoe en waarom van die interesse laat ik Hessel graag zelf aan het woord:
In mijn tijd op het Vondel (1961-1969) verschoof mijn “beroepskeuze” van archeoloog naar psychoanalyticus. De tijdgeest hielp: psychoanalyse was in de mode, de generatie van ‘68 werd geïnspireerd door Marx en Reich, een linkse leerling van Freud, de “uitvinder” van de psychoanalyse. Dus koos ik voor psychologie als studie, aan de UvA.
Dat viel tegen. Ik was niet de enige, die voor die studie koos. Er was geen collegezaal groot genoeg om alle eerstejaars te bergen. En Freud mocht dan wel populair zijn in de literaire wereld, als wetenschapper was hij hoogstens vanuit de geschiedenis interessant. Zeker, hij had interessante theorieën geformuleerd en er waren veel psychoanalytici die therapieën verkochten, maar wetenschappelijk klopte er niet veel van. Het grootste verwijt was dat zijn theorieën niet falsifieerbaar waren. Elke jongen wil met zijn moeder naar bed (Oedipus) en als je dat niet wou dan was het omdat je die wens verdrongen had. Als je de duiding van je droom van de psychoanalyticus aanvaardde had hij gelijk, als je het ontkende was dat weerstand en had hij daarom gelijk.
De studie ging niet best… ik moest veel leren waar ik niets in zag ( kunnen duiven tot tien tellen?) en moest afleren waar ik veel in zag. Ik strandde uiteindelijk in 1979 op het tentamen psychodiagnostiek (homoseksualiteit is een geestelijke afwijking) en kreeg de kans om in de politiek mijn brood te verdienen.
En na een vervolgens succesvolle ambtelijke carrière kon ik in 2013 met pensioen en mijn oude liefde: de psychoanalyse weer oppakken. In september van dat jaar las ik een artikel van ene Mark Solms met de opwindende titel: “Das bewusste Es”. En hij had daarover gesproken op een Neuropsychoanalytisch congres.
Neuropsychoanalyse? Wat was dat?
Daar ben ik de afgelopen 5 jaar achter gekomen…en omdat jullie destijds, in mijn “psychoanalytische tijd” mijn “leeromgeving” waren, leek het me leuk om jullie nu weer als “leeromgeving” tegen te komen en mijn kennis net als toen, te delen.

Na deze introductie bleef Hessel voor en na de pauze nog geruime tijd aan het woord. Daarbij kwam meer aan de orde dan Oom Joost hier in een verslagje kan reproduceren. Voor wie de grote lijn van Hessel's verhaal toch nog eens rustig wil doornemen, is daarom zijn presentatie hier ook beschikbaar.

Spijt dat je dit deversorium hebt gemist of dat het al was volgeboekt? Houdt onze toekomstige aankondigingen goed in de gaten, zodat je er de volgende keer wel bij kunt zijn en bij de traditionele maaltijd na afloop nog uitgebreid met je oud-schoolgenoten kunt napraten.



Geen opmerkingen: