dinsdag 24 september 2019

Een volgend Deversorium met Marian Beudeker

Het is Oom Joost weer gelukt.
Na het bijzonder geslaagde deversorium van 19 mei jl. met Hessel Boerboom is toegezegd het aantal deversoria per jaar van één naar twee te verhogen. Om dit streven kracht bij te zetten is de volgende bijeenkomst inmiddels vastgesteld!
Op zaterdag 30 november a.s. zal dat plaatsvinden met als spreker Marian Beudeker.
Onderwerp: Dilemma’s rond het levenseinde.
Het wordt gehouden in het ons welbekende Café Batavia aan de Prins Hendrikkade 85 te Amsterdam (t/o het Centraal Station, naast de St. Nicolaaskerk).
Aanvang 15.00 uur
Na afloop, zo rond 18.00 uur, is er weer een gezamenlijke maaltijd, naar verwachting in de vorm van een Surinaams buffet. Kosten voor deze maaltijd bedragen € 25,00 p.p. Vanaf heden is intekenen voor deversorium en maaltijd weer mogelijk en gewenst. Uiteraard naar mijn nieuwe e-mailadres oomjoost@oomjoost.nl . Er zijn maximaal 40 plaatsen beschikbaar en bij overtekening geldt de volgorde van inschrijving en BETALING!! Zorg er voor, dat je zo spoedig mogelijk jouw bijdrage (€25,00 ) hebt overgemaakt op rekening van één van mijn trouwste steun en toeverlaten: Frans Boom te Duivendrecht op nummer: NL91INGB 0000939282 o.v.v. DEVERSORIUM 30/11.



Van Marian kreeg ik op mijn verzoek nu al de volgende informatie over haar lezing:
Dilemma’s rond het levenseinde.
"Sinds 1980 heb ik vele malen euthanasie uitgevoerd. Vanaf 2001 ben ik bij veel euthanasieën betrokken geweest als SCEN-arts (SCEN is Steun en Consultatie Euthanasie Nederland). Gedurende zeven jaar ben ik docent geweest aan de opleiding van SCEN-artsen en de laatste jaren ben ik zijdelings betrokken geweest bij de Levenseindekliniek als begeleider van intervisiebijeenkomsten voor artsen en verpleegkundigen. Vanuit deze ervaring zal ik proberen een overzicht te geven over de ontwikkeling van het denken over euthanasie bij Nederlandse artsen. Ik zal ingaan op de wet toetsing levensbeëindiging op verzoek( de “euthanasiewet”) waarin de zorgvuldigheidseisen voor euthanasie zijn geformuleerd en op de juridische consequenties van deze wet. Ik zal aandacht besteden aan euthanasie bij dementie, bij psychiatrische patiënten en de betekenis van een wilsverklaring. Daarna zal ik een aantal dilemma’s ter discussie stellen, zoals die blijken uit de recente vervolging van een specialist ouderengeneeskunde in verband met een euthanasie bij een wilsonbekwame demente vrouw en de discussie over euthanasie bij voltooid leven."
Tevens stuurde Marian onderstaand overzicht van haar activiteiten op dit gebied:
CV MARIAN BEUDEKER
1969 tot 1977: geneeskunde aan de UvA
1978 tot 1983: opleiding algemeen internist Wilhelmina Gasthuis
1983 -1986: oncologie en hematologie in het Dijkzigt Ziekenhuis Rotterdam
1987-1990: oncologie in AMC
1991: verhuisd naar Zeeland
1991-2001: vrijgevestigd internist in Ziekenhuis Vlissingen met nadruk op oncologie en hematologie
2002: postdoc opleiding ethiek in de Zorgsector in Nijmegen
2001- 2018: diverse functies, waaronder waarnemend internist, contactpersoon ziekenhuis en huisartsen, consulent voor verpleeghuisartsen, SCEN-arts, opleider SCEN-artsen, vormgever en deelnemer palliatieve zorgproject Zeeland, Hospicearts, begeleider intervisiebijeenkomsten Levenseindekliniek
2012-2016: Opleider specialistverpleegkundigen aan Fontys in Tilburg
Oktober 2018: uitgeschreven uit BIG-register
Nu woon ik midden op Walcheren met uitzicht over de akkers tot aan de horizon. In een huis vol boeken, met een grote keuken, een grote tuin en een blije hond.

Oom Joost verheugt zich nu alweer op deze bijzondere bijeenkomst, waar hij weer velen van jullie hoopt terug te zien.

PS: Oom Joost verstuurt tegenwoordig ook af en toe een nieuwsbrief De laatste twee kun je [HIER] en [HIER] nog teruglezen. Aanmelden om komende nieuwsbrieven automatisch toegestuurd te krijgen kan [HIER].


Valete
Jullie toegenegen Oom Joost

Vroeger aan de Jozef Israëlskade
Nu alleen nog op mijn weblog https://oomjoost.blogspot.com/
en op mijn oude website https://sites.google.com/site/oomjoost/

zondag 8 september 2019

Anton Oskamp


Helaas zijn Oom's berichten de laatste tijd niet altijd heel vrolijk. Gezien de leeftijd van het Vondelgymnasium is het niet verwonderlijk dat langzamerhand ook de laatsten van onze docenten komen te overlijden. Dit keer is het Anton Oskamp waarvan we een overlijdensbericht tegenkwamen.

Anton was één van de weinige docenten die in die hoedanigheid ook landelijke bekendheid kreeg. Hij was namelijk medeauteur van het destijds nogal ophef veroorzakende "Rode boekje voor scholieren". Voor degenen wier geheugen even opgefrist moet worden, citeert Oom Joost hieronder een paar passages uit wat de Wikipedia over het boekje schrijft:
Het rode boekje voor scholieren was een westerse variant op het Rode Boekje met citaten van Mao Zedong. Het werd geschreven (eerste druk september 1970, (ISBN 90 229 5062 X) door drie kritische Nederlandse leraren, Claartje Hülsenbeck, Jan Louman en Anton Oskamp. Het kwam tot stand in navolging van "Den lille røde bog for skoleelever" (1969 Kopenhagen), die het schoolleven van binnenuit wilden veranderen door leerlingen autonomie in denken en handelen bij te brengen. Ze keerden zich tegen 'zo hoort het', 'zo zijn de regels' en het negeren van in hun ogen belangrijke maatschappelijke onderwerpen. Talloze scholieren hadden het boekje in hun schooltas of 'pukkel'.

Het rode boekje voor scholieren kwam mede voort uit verzet tegen de heersende normen op allerlei gebied, geheel in lijn met de tijdgeest. In 1968 was een omslag in de jeugdcultuur begonnen met grote studentendemonstraties in Parijs; ......

Het Boekje sloot bij deze omslag aan en stimuleerde jongeren zich een nieuwe moraal eigen te maken; masturbatie, vrije seks en homoseksualiteit werden bijvoorbeeld uit het 'verdomhoekje' gehaald. Maar ook over softdruggebruik (hoe rol je een joint?), de relatie met leraren en ouders, spijbelen, spieken en zitten-blijven werd leerlingen een nieuwe manier van denken bijgebracht. Na de verschijning in Nederland in september 1970 steeg het boekje meteen naar de hoogste plaats van de bestsellerlijst. In maart 1971 werd een totale oplage bereikt van 140.000 exemplaren.

Foto: Hessel Boerboom (ca. 1967)
Voor ons is natuurlijk interessanter hoe Anton als docent was. Ed de Moor vertrouwde Oom Joost ooit eens toe dat hij destijds zeer onder de indruk was geweest van een les van Anton die hij - intussen al op het Barleaus - had bijgewoond. Maar wat een leerling van destijds - Annebel Venmans - naar aanleiding van zijn overlijden schreef, is misschien nog wel veelzeggender:
Ach, Anton Oskamp. Hoe graag had ik deze leraar nog eens terug willen zien op onze reünies. Met een flinke dreun in mijn zelfvertrouwen, vooral wat betreft het vak Nederlands, kreeg ik hem als docent toen ik voor de tweede maal in de vijfde klas belandde. En wat heeft hij me weer fantastisch op de rails weten te zetten. Nederlands werd weer een vak om van te houden. Ik kon het, en keer op keer gaf hij mij die zekerheid. Uiteindelijk is het mijn eigen vak geworden, en dat had ik hem graag nog eens verteld. Maar hij verdween uit het zicht en wilde kennelijk ook later niet opnieuw contact met het Vondel. Maar ik koester zijn inspiratie. Regelmatig denk ik terug aan de nagespeelde rechtszaken waardoor we leerden argumenteren, aan zijn soms warrige maar altijd bijzondere poëzie lessen, aan de boeken die je door hem ging lezen. En dat hij je altijd in je waarde liet. Dat, en het brilletje, en de sigaretten...
Dank Anton Oskamp, ik hoop dat je een goed leven hebt gehad.
Annebel.
Foto: Frans Boom (Parijs-reis 1967)